Epilepsja, potocznie nazywana padaczką, jest przewlekłą chorobą neurologiczną, polegającą na występowaniu powtarzających się tzw. napadów padaczkowych. Jak często występuje padaczka? Kto narażony jest na zachorowanie? Jakie są objawy padaczki? Jak przebiega jej leczenie? Na te i inne pytania znajdą Państwo odpowiedź w artykułach przygotowanych przez naszych specjalistów w dziedzinie diagnozowania i leczenia padaczki.
Utrata przytomności jest objawem, najczęściej przemijającej dysfunkcji ośrodkowego układu nerwowego. Jest to wyraźny sygnał, że zaistniał jakiś czynnik, który spowodował chwilowe wyłączenie świadomości.
Czytaj artykułSzacuje się, że omdlenia są odpowiedzialne za 90-95% nieurazowych utrat przytomności. Czym jest omdlenie, jakie są jego przyczyny i do czego może prowadzić?
Czytaj artykułNajczęściej napad padaczkowy kojarzony jest z epizodem utraty przytomności z drgawkami. Choć przebieg takiego napadu jest bardzo charakterystyczny i powszechnie znany, w rzeczywistości występują one rzadko. Zdecydowanie częściej obserwujemy tzw. napady padaczkowe ogniskowe, to znaczy napady bez utraty przytomności. Ich charakterystyka jest bardzo różna i wielokrotnie trudna do rozpoznania przez pacjenta czy świadków.
Czytaj artykułCzym jest padaczka? Epilepsja (potocznie nazywana padaczką) to zaburzenie mózgu charakteryzujące się trwałą predyspozycją do generowania napadów padaczkowych oraz neurobiologicznymi, poznawczymi, psychologicznymi i społecznymi konsekwencjami tego stanu — tak definiujemy ją za Międzynarodoweą Ligą Przeciw Padaczce (International League Against Epilepsy- ILAE).
Czytaj artykułPierwsze opisy wystąpienia tego zjawiska były już poczynione przez Galena, a samo słowo „aura” z języka greckiego oznacza „chłodny powiew”. W ten sposób jeden z jego pacjentów opisywał doznania poprzedzające wystąpienie napadu padaczkowego.
Czytaj artykułOptymalnym rozwiązaniem jest, gdy chorego na padaczkę leczy doświadczony w tym zakresie neurolog. Istotna jest również wielokierunkowa i wielospecjalizacyjna opieka nad chorym. Pacjent z chorobą przewlekłą ze względu na strach i niepewność, nie może być zostawiony bez pomocy.
Tak. Padaczka i epilepsja są pojęciami używanymi zamiennie i dotyczą tej samej jednostki chorobowej.
Chorzy na padaczkę znacznie częściej umierają przedwcześnie. Przed 56. rokiem życia tracą życie aż dziesięciokrotnie częściej niż ogół populacji – wynika z badań opublikowanych przez „Lancet”. Jednak przy prawidłowo prowadzonej terapii przeciwdrgawkowej oraz zachowaniu higieny życia przez pacjenta, napady padaczkowe występują zdecydowanie rzadziej, przez co ryzyko wcześniejszej śmierci jest niższe. Należy pamiętać, że o rokowaniu decyduje wyjściowa przyczyna występowania padaczki.
Padaczka alkoholowa jest uleczalna, ale wymaga to poddaniu się specjalistycznej opiece medycznej. Jak leczyć padaczkę alkoholową? Podstawą wszelkich działań i jednocześnie początkiem walki z choroba jest terapia odwykowa i zaprzestanie picia alkoholu.
Padaczka alkoholowa występuje u pacjentów, którzy długotrwale nadużywają alkoholu, a w danym momencie zaprzestali lub znacznie ograniczyli jego spożycie. Najczęściej występują u nich napady uogólnione toniczno-kloniczne (utrata przytomności, wyprężenie ciała, drgawki). Napady te najczęściej występują w grupach. Taka sytuacja stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta. W leczeniu należy uwzględnić w pierwszej kolejności całkowitą abstynencję od alkoholu oraz stosowanie leków przeciwdrgawkowych (przeciwpadaczkowych).
Padaczka jest chorobą neurologiczną, która powoduje nieprawidłową aktywność elektryczną mózgu. Cechuje się nawracającymi napadami. Jest jednym z najczęściej występujących schorzeń neurologicznych. Na świecie choruje na nią około 50 mln osób. W Polsce – około 300 tys. Chorych. Co roku odnotowuje się około 27 tys. nowych zachorowań. Liczba chorych na padaczkę na świecie rośnie.
Padaczka jest najczęstszą chorobą neurologiczną wieku dziecięcego. W 75 proc. początek choroby zaczyna się przed 19 rokiem życia. Nierzadko występuje ona już w pierwszym roku życia. Przyczyny są w niektórych przypadkach genetyczne, ale w większości przypadków nie są zidentyfikowane.
Rodzaje padaczek:
Tak, ale muszą spełniać określone warunki. Osoby, które chorują na padaczkę, przed uzyskaniem prawa jazdy muszą poddać się dodatkowym badaniom neurologicznym. Lekarz neurolog musi potwierdzić, że w przeciągu ostatniego roku nie występowały napady padaczkowe. Dodatkowo chory musi wykazać, że przyjmuje odpowiednie leki lub zacząć je przyjmować, a lekarz musi sprawdzić, czy działanie leków nie wpływa na możliwość prowadzenia pojazdów.
Specjalista wydaje zaświadczenie w formie karty konsultacyjnej przedstawianej później lekarzowi wydającemu zaświadczenie.
Chorzy na padaczkę, którzy mają prawo jazdy, muszą poddawać się badaniom kontrolnym. Częstotliwość badań ustala lekarz na podstawie stanu zdrowia pacjenta.
Większość napadów ustępuje po 2-3 minutach. Jeśli napad przedłuża się, należy wezwać pogotowie ratunkowe. W większości przypadków postępowanie po napadzie nie wymaga podawania żadnych leków.
Napad padaczkowy trwa krótko, z reguły 2-3 minuty, niekiedy kilkanaście sekund. Najczęściej jednak występują u pacjentów napady bez utraty przytomności. Mogą to być :
Padaczka nie występuje na tle nerwowym. Jednak stres, przemęczenie i zaburzenia nastroju mogą nasilać częstotliwość występowania napadów padaczkowych. Istnieje dodatkowo zjawisko psychogennych napadów niepadaczkowych, które mogą być mylnie interpretowane jako napady padaczkowe. Tacy pacjenci wymagają poszerzonej diagnostyki różnicowej (między padaczką a zaburzeniami psychiatrycznymi).
Badaniem przydatnym w przypadku podejrzenia padaczki jest badanie elektroencefalograficzne (EEG). Polega ono na rejestracji czynności bioelektrycznej mózgu w postaci fal widocznych w zapisie papierowym lub na monitorze komputera. Jest to badanie nieinwazyjne, bezbolesne i bezpieczne dla pacjenta. Ponadto sprawdza się ono w kontroli stanu pacjenta i może służyć do oceny możliwości zakończenia terapii lekami przeciwdrgawkowymi (przeciwpadaczkowymi).
Drugim badaniem z istotnym w diagnostyce padaczki jest badanie neuroobrazowe techniką rezonansu magnetycznego (MRI). Pozwala ono na wykrycie potencjalnych, padaczkorodnych zmian w mózgu.
U niektórych pacjentów występują objawy prodromalne (poprzedzające napad padaczkowy), polegające na złym samopoczuciu, wrażeniu, że coś się wydarzy. Dodatkowo zdarza się, że występuje tzw. aura padaczkowa, czyli krótkie najczęściej kilkusekundowe epizody ruchów mimowolnych, zaburzeń widzenie i/lub mowy. Ma ona miejsce bezpośrednio przed wystąpieniem napadu padaczkowego z zaburzeniami świadomości. Aktualnie uważa się, że sama aura jest bardzo krótkim napadem padaczkowym bez zaburzeń świadomości.
Dobrze wyedukowany w tym zakresie pacjent będzie potrafił zastosować mechanizmy zapobiegające wystąpieniu napadu padaczkowego z utratą przytomności. Wymaga to jednak dużej świadomości chorego i dobrej współpracy z lekarzem neurologiem (epileptologiem).
Jeśli pacjent jest pod dobrą opieką lekarską, może prowadzić normalne życie z pewnymi ograniczeniami. Należy pamiętać o dobrej higienie życia. Czynnikami, które mogą wywołać napad padaczkowy są między innymi:
Jeżeli pacjent dba o siebie, przyjmuje regularnie leki i przestrzega zasad higieny życia (unikając powyższych czynników ryzyka), wystąpienie napadów padaczkowych jest zdecydowanie mniej prawdopodobne.
U większości pacjentów przy prowadzeniu właściwej terapii udaje się uzyskać dobrą kontrolę napadów padaczkowych. Zdarzają się jednak sytuacje cięższych przebiegów, wymagających zastosowania leczenia niefarmakologicznego, jak na przykład stymulacja nerwu błędnego (VNS) lub operacyjnego. Jednak większość pacjentów funkcjonuje dobrze, nie odczuwając w sposób istotny doświadczanej choroby.
Padaczka jest jedną z najczęstszych chorób układu nerwowego. Ocenia się, że na padaczkę choruje do 1% ludzi (w Polsce ok. 400 tys., na świecie 60-70 mln).
Tak. Posiadamy parking bezpośrednio przy naszej placówce. Istnieje możliwość parkowania samochodów z dwóch stron tj. od strony ulicy Julianowskiej oraz ul. Skrzypowej.
Padaczka jest chorobą towarzyszącą człowiekowi „od zawsze”. Już w starożytności opisywano napady padaczkowe. Występowały one u tak znanych wówczas osób jak Cezar czy Aleksander Wielki. Lepsze poznanie choroby nastąpiło dopiero w XX w. Wcześniej traktowana była jako choroba ciężka i uniemożliwiająca normalne funkcjonowanie, jednak rozwój nauki spowodował powstanie leków, które potrafią w sposób wysoce skuteczny zapobiegać występowaniu napadów padaczkowych i pozwalają pacjentom na normalne funkcjonowanie.
Wśród najbardziej znanych osób chorujących na padaczkę (epilepsję) byli między innymi: Beethoven, Napoleon, Newton, Leonardo da Vinci, Nobel, Michał Anioł, Czajkowski, Dickens, Christie, Dostojewski czy Prince.
Na pierwszą wizytę należy zabrać ze sobą dotychczasową dokumentację medyczną: karty wypisowe ze szpitala, wyniki badań oraz listę przyjmowanych leków.
Pacjent powinien umieć dokładnie opisać dolegliwości, a w szczególności określić:
Na konsultację padaczkową (epileptologiczną) należy się zgłosić zawsze wtedy, gdy wystąpił epizod utraty przytomności lub gdy wystąpią zdarzenia napadowe, takie jak:
Sprawdź terminy lub pojęcia, aby lepiej zrozumieć opis badania lub postawioną diagnozę:
Często są to odczucia chwilowe, jak zaburzenia smaku, węchu, niepokój, lęk czy nagła euforia. Część objawów może być dostrzeżona przez zewnętrznych obserwatorów, co może być wskazówką do bardziej uważnej obserwacji chorego.
Samo słowo aura pochodzi z języka greckiego i oznacza „chłodny powiew”. Aktualnie aura uważana jest za ogniskowy napad padaczkowy.
Do najczęstszych objawów aury należą:
Dzięki występowaniu aury, pacjenci mają czas na działania profilaktyczne pozwalające powstrzymać napad lub zabezpieczyć się przed urazami w trakcie napadu padaczkowego. Prawidłowe rozpoznanie objawów aury u chorego jest pomocne przy doborze odpowiedniego leczenia.
Obserwowana przez badającego ekspresja emocji. Może ona nie być adekwatna do opisu emocji podawanych w wywiadzie przez pacjenta.
Można wyróżnić:
Niekontrolowane przez pacjenta oddanie moczu. Może wystąpić w trakcie utraty przytomności. Czasem pacjenci budzą się po nocnym odpoczynku i zauważają, że doszło do oddania moczu. Rzadziej występuje przy zachowanej świadomości.
Nieinwazyjne badanie czynności bioelektrycznej mózgu, wykonywane za pomocą aparatu nazywanego elektroencefalografem.
Badanie polega na rejestracji zmian potencjału elektrycznego na powierzchni skóry czaszki, generowanych dzięki aktywności neuronów kory mózgowej. Zmiany potencjału elektrycznego rejestrowane są za pomocą elektrod rozmieszczonych na powierzchni skóry głowy. Zebrane informacje tworzą zapis nazywany elektroencefalografem.
EEG jest bardzo przydatne w diagnostyce i kontroli pacjentów z podejrzeniem lub chorujących na padaczkę.
Inaczej niedobór snu. Może być efektem świadomego działania pacjenta lub częściej objawem chorobowym (np. w depresji, zaburzeniach lękowych).
Deprywacja snu ma istotny wpływ na funkcjonowanie chorego i może nasilać wcześniej występujące zaburzenia lub wywoływać nowe.
Jest czynnikiem mogącym wywoływać napady padaczkowe.
Rzadko jest stosowana przed wykonaniem badania EEG w celu uzyskania bardziej miarodajnych wyników i ustalenia diagnozy.
Kompleksowe badania służące rozpoznaniu deficytów funkcji poznawczych, ich zakresu i związku ze stanem mózgu.
W trakcie diagnostyki, neuropsycholog (specjalista poruszający się na pograniczu medycyny i psychologii) przeprowadza z chorym wywiad oraz serię badań, zwracając uwagę na takie symptomy jak zaburzenia mowy, pamięci czy uwagi. W ten sposób bada relację pomiędzy funkcjami biologicznymi (pracą mózgu) a codziennym funkcjonowaniem człowieka (m.in. zdolnościami intelektualnymi, przeżywaniem emocji).
Depresja jest powszechnym zaburzeniem psychicznym.. Charakteryzuje się uporczywym smutkiem i brakiem zainteresowania lub odczuwania przyjemności z wcześniej satysfakcjonujących czynności. Możliwe są zaburzenia snu i utrata apetytu. Często występującymi objawami depresji są zmęczenie i słaba koncentracja.
Zaburzenia z tej grupy mogą towarzyszyć wielu chorobom przewlekły, między innymi padaczce — właśnie dlatego opieka nad pacjentem z padaczką wymaga szerokiego, wielospecjalistycznego podejścia.
Nauka zajmująca się padaczką. Obszarem zainteresowania jest jej geneza, diagnostyka oraz leczenie.
Jedno z najczęstszych zaburzeń czynności biologicznych mózgu, objawiająca się niekontrolowanymi napadami.
W czasie tzw. „napadu padaczkowego” dochodzi do nagłego wyzwolenia impulsu nerwowego przez neurony, przy jednoczesnym rozładowaniu elektrycznym, co skutkuje różnorodnymi, niekontrolowanym reakcjami organizmu (m.in. drgawkami, dekoncentracją, rzadziej utratą przytomności).
Słowo epilepsja pochodzi od greckiego słowa „epilambanien” oznaczającego „chwytać”, „atakować”. Choroba jest znana od tysięcy lat.
Wizyta u psychologa, w trakcie której pacjent dzieli się ze specjalistą swoimi emocjami. W trakcie konsultacji psychologicznej, psycholog proponuje metodę terapeutyczną, możliwie jak najlepiej dostosowaną do przypadku konkretnego pacjenta.
Konsultacja psychologiczna poprzedza rozpoczęcie terapii psychologicznej lub leczenie innych chorób, jako mentalne przygotowanie pacjenta do długofalowego leczenia.
Wizyta w gabinecie lekarza psychiatry, w trakcie której specjalista przeprowadza wywiad z pacjentem, analizuje jego kondycję psychiczną, dokonuje diagnozy i w razie potrzeby — wprowadza odpowiednie leczenie farmakologiczne.
Podczas konsultacji pacjent ma okazję podzielić się z psychiatrą odczuwanymi emocjami, lękami, niepokojem.
Wizyta lekarska w trakcie której epileptolog (neurolog specjalizujący się w leczeniu padaczki) analizuje objawy epilepsji u chorego, wykonuje oraz podzleca serię niezbędnych badań aby jak najlepiej zdiagnozować pacjenta, dobrać odpowiednie leczeniu lub kontynuować prowadzoną terapię.
Spotkanie ze specjalistą neurochirurgiem w celu określenia przyczyny dolegliwości lub określenia stopnia zaawansowania trwającej choroby. Lekarz neurochirurg posiada wiedzę z zakresu neurologii oraz możliwość wykonywania zabiegów chirurgicznych.
Podczas konsultacji neurochirurgicznej, lekarz przeprowadza wywiad z pacjentem, zleca badania konieczne do postawienia trafnej diagnozy oraz wprowadzenia odpowiedniego leczenia.
Spotkanie ze specjalistą neurologiem w celu zidentyfikowania przyczyny występujących dolegliwości lub określenia stopnia zaawansowania trwającej choroby. Lekarz neurolog zajmuje się diagnostyką i leczeniem schorzeń obwodowego oraz ośrodkowego układu nerwowego.
Podczas konsultacji neurologicznej, lekarz neurolog przeprowadza wywiad, poznaje historię choroby oraz analizuje stan zdrowia pacjenta. Tego typu konsultacja służy przyjrzeniu się objawom i ustaleniu metod leczenia zaburzeń funkcjonowania mózgu, często objawiających się w trudny do jednoznacznego określenia sposób.
Stan emocjonalny wynikający z przewidywania zagrożenia pochodzącego z zewnątrz lub wewnątrz organizmu. Objawia się uczuciem napięcia, skrępowania, niepokoju, zagrożenia.
W odróżnieniu od strachu jest on procesem niezwiązanym z bezpośrednim zagrożeniem lub bólem. Często czynnik zagrażający jest trudny lub niemożliwy do zdefiniowania przez pacjenta.
Zróżnicowana grupa środków farmakologicznych stosowanych w leczeniu napadów padaczkowych
Leki przeciwpadaczkowe pierwszej generacji to m. in.:
Leki drugiej generacji, to m. in.:
Leki trzeciej generacji, to m. in.:
Wśród nich najnowsze leki, o innowacyjnym mechanizmie działania, wprowadzone zostały po 2000 roku i są nimi:
Leczenie padaczki to proces wielokierunkowy. Podstawę dobrze dobranej terapii stanowi zrozumienie przez pacjenta i jego opiekunów istoty choroby.
Kluczowym jest dokładne poinformowanie przez doświadczonego neurologa: czym jest choroba i jak należy ją leczyć, z czym wiąże się występowanie napadów padaczkowych i w jaki sposób może wpływać na życie pacjenta.
Rutynowo stosowane są leki przeciwdrgawkowe (przeciwpadaczkowe). Aktualnie stosowane leki charakteryzują się dużą skutecznością i lepszym profilem bezpieczeństwa niż dawniej używane substancje. Duża grupa pacjentów dzięki właściwemu leczeniu funkcjonuje bez problemów, realizując swoje pasje życiowe i zawodowe ambicje.
Technika obrazowania medycznego, wykorzystująca pole magnetyczne i fale radiowe. Jest to nieinwazyjna metoda diagnostyczna, analizująca struktury tkanek organizmu.
Rezonans magnetyczny jest ważnym badaniem w diagnostyce epilepsjii. Dzięki niemu można potwierdzić lub wykluczyć występowanie anomalii w obrębie mózgu i naczyń, będących potencjalną przyczyną występowania napadów padaczkowych.
Krótkie, mimowolne skurcze jednego lub kilku mięśni niewywołujące ruchu (gdy dotyczą niewielkiego mięśnia) lub wywołujące ruch (gdy sytuacja jest odwrotna).
W przypadku mioklonii padaczkowych, wynikają one z wyładowania padaczkowego. Wyróżnić je można w obrazie eeg jako iglica, ostra fala, wieloiglica.
Napad padaczkowy objawiający się wyłączeniem świadomości na czas od kilku do kilkudziesięciu sekund. Osoba doświadczająca napadu nieświadomości „wyłącza się”, zastygając w bezruchu. Często napadowi towarzyszą automatyzmy, takie jak trzepotanie powiek, odruch żucia, ciekanie gałek ocznych).
Po kilkunastu sekundach chory powraca do standardowego funkcjonowania, nie pamiętając minionych sekund.
Napad padaczkowy objawiający się krótkimi, mimowolnymi skurczami kończyn górnych, występujących seriami po 3-4 skurcze co kilka sekund, bez utraty czy zaburzeń świadomości.
Napady miokloniczne najczęściej mają podłoże genetyczne, a do rozpoznania choroby dochodzi w wieku nastoletnim. Osoby doświadczające napadów mioklonicznych powinny unikać migającego światła, ponieważ może ono wywoływać napad.
Napad padaczkowy w trakcie którego następuje obniżenie lub zniesienie napięcie postawy, w skutek czego chory upada i pozostaje nieprzytomny przez 1 minutę lub dłużej. Po napadzie, chory podnosi się o własnych siłach, w pełni przytomny.
Napad atoniczny często łączy się z napadem mioklonicznym i tonicznym.
Napad padaczkowy w trakcie którego chory traci świadomość, ale zachowuje dotychczasową postawę. Osoba w trakcie napadu jest zapatrzona w dal, może wystąpić powtarzający się, drobny ruch jak mruganie czy żucie, jednak chory w trakcie napadu nie reaguje na bodźce zewnętrzne. Napad absence mija samoistnie, po kilku sekundach.
Przejściowe występowanie oznak i/lub objawów spowodowanych nieprawidłową (tj. nadmierną lub synchroniczną) aktywnością neuronów w mózgu.
Z napadem padaczki kojarzone są epizody drgawek, jednak jest to zaledwie jeden z możliwych objawów. W rzeczywistości wyróżnia się około 40 możliwych symptomów świadczących o trwającym napadzie epilepsji.
O tym, jak dokładnie przebiegał będzie napad padaczkowy, decyduje przede wszystkim umiejscowienie zaburzeń czynności elektrycznych w mózgu.
Rozróżnianie poszczególnych typów ataków padaczki odgrywa zasadniczą rolę w ustaleniu rokowań pacjenta, ale związane jest również z doborem odpowiedniego leczenia – wybór zalecanych pacjentowi leków nierzadko uzależniony jest od tego, jaki dokładnie rodzaj napadów padaczkowych u niego występuje.
Rodzaj napadu padaczkowego trwającego w przybliżeniu około 1 minutę. Charakterystyczne dla tego rodzaju napadu są cechy kliniczne: utrata świadomości, autonomiczne wyładowanie i obustronne, symetryczne drgawki całego ciała.
Napad toniczno-kloniczny podzielić można na dwie fazy: w pierwszej następuje nagły skurcz mięśni, wyprężenie kończyn i karku, krzyk, niekontrolowane wypróżnianie, zasinienie, przygryzanie języka. W drugiej fazie napadu grand mal następuje seria niekontrolowanych drgawek. Po ustąpieniu napadu chory nie jest świadomy co się z nim działo.
jeśli szukasz innego specjalisty np. kardiologa, ortopedy, chirurga ogólnego…
Sprawdź lekarzy z Centrum Medycznego
