Najczęściej napad padaczkowy kojarzony jest z epizodem utraty przytomności z drgawkami. Choć przebieg takiego napadu jest bardzo charakterystyczny i powszechnie znany, w rzeczywistości występują one rzadko. Zdecydowanie częściej obserwujemy tzw. napady padaczkowe ogniskowe, to znaczy napady bez utraty przytomności. Ich charakterystyka jest bardzo różna i wielokrotnie trudna do rozpoznania przez pacjenta czy świadków.
Najczęściej napad padaczkowy kojarzony jest z epizodem utraty przytomności z drgawkami. Choć przebieg takiego napadu jest bardzo charakterystyczny i powszechnie znany, w rzeczywistości występują one rzadko. Zdecydowanie częściej obserwujemy tzw. napady padaczkowe ogniskowe, to znaczy napady bez utraty przytomności. Ich charakterystyka jest bardzo różna i wielokrotnie trudna do rozpoznania przez pacjenta czy świadków.
Napad padaczkowy jest przejściowym występowaniem oznak i/lub objawów spowodowanych nieprawidłową, nadmierną lub synchroniczną aktywnością neuronów w mózgu.
Może występować pod postacią ruchów mimowolnych połowy ciała, drgawek kończyn po jednej stronie ciała, zaburzeń czucia o charakterze połowiczym. Innymi objawami są nietypowe zachowania, „wyłączenie świadomości”, mlaskanie, ruchy języka i ust, czy uczucie deja vu. O tym, jak dokładnie będzie przebiegał napad padaczkowy, decyduje przede wszystkim to, w której części mózgu dochodzi do zaburzeń jego czynności elektrycznej.
Rozróżnianie poszczególnych typów ataków padaczki ma znaczenie nie tylko dla ustalenia rokowania pacjenta. Ma ono również kluczowe znaczenie w doborze odpowiedniego leczenia. Wybór zalecanych pacjentowi leków nierzadko uzależniony jest od tego, jaki dokładnie rodzaj napadów padaczkowych u niego występuje.
Aby poprawnie ocenić występujące u pacjenta zdarzenia, lekarz neurolog przeprowadza szczegółowy wywiad chorobowy. Wymaga to doświadczenia ze strony diagnozującego neurologa, ale również przygotowania ze strony pacjenta. Optymalnie, kiedy chory przed wizytą sporządzi pewną formę dzienniczka zaistniałych dotychczas epizodów z ich dokładnym przebiegiem, opisem dolegliwości i doznań występujących zarówno przed, jak i po napadzie. Często potrzebna jest pomoc świadków zdarzenia, gdyż pacjent może mieć ten okres pokryty niepamięcią.
Pojedynczy napad padaczkowy najczęściej nie jest podstawą do postawienia rozpoznania padaczki. U części chorych napady padaczkowe występują wtórnie do zaistniałej, odwracalnej patologii je wywołującej (pacjenci z krwiakami pourazowymi, zespoły abstynencyjne, hipoglikemia powodująca napad padaczkowy itp.). Zawsze należy poszukiwać wyjaśnienia przyczyn wystąpienia napadu padaczkowego. Dlatego każdy chory powinien być poddany szczegółowej diagnostyce prowadzonej przez doświadczonych specjalistów. Jeśli doświadczyłeś napadu padaczki, koniecznie skonsultuj się z doświadczonym neurologiem.
