Utrata przytomności jest objawem, najczęściej przemijającej dysfunkcji ośrodkowego układu nerwowego. Jest to wyraźny sygnał, że zaistniał jakiś czynnik, który spowodował chwilowe wyłączenie świadomości.
Utrata przytomności jest objawem, najczęściej przemijającej dysfunkcji ośrodkowego układu nerwowego. Jest to wyraźny sygnał, że zaistniał jakiś czynnik, który spowodował chwilowe wyłączenie świadomości.
Według definicji ESC (European Society of Cardiology) utrata przytomności to zazwyczaj omdlenie, wynikające z hipoperfuzji mózgowej (spadek przepływu krwi przez mózg), charakteryzująca się szybkim początkiem, krótkim czasem trwania i spontanicznym, całkowitym wyleczeniem.
Szacuje się, że nawet 90-95% procent przypadków utraty przytomności to właśnie omdlenia.
Utraty przytomności dzielimy na pourazowe i niepourazowe. Najczęściej do utraty przytomności dochodzi w przebiegu omdlenia lub urazu.
Częstymi przyczynami nieurazowej utraty przytomności są napady padaczkowe oraz czynniki psychogenne (np. PNES- Psychogenic Non Epileptic Seizure). Są one jednak zdecydowanie rzadsze niż wcześniej wspomniane omdlenia. Jeśli u chorego wystąpiła utrata przytomności, to wymaga on pilnej, szczegółowej diagnostyki i dalszego leczenia.
Częste zasłabnięcia są jednym z objawów sygnalizujących konieczność konsultacji lekarskiej. U osoby doświadczającej utrat przytomności powinna być przeprowadzona równocześnie diagnostyka zarówno internistyczno-kardiologiczna, jak również neurologiczna. W poszukiwaniu przyczyn pomocne są badania kardiologiczne (Echo serca, HolterEKG, próba wysiłkowa i inne). Z punktu widzenia neurologicznego istotne są badania neuroobrazowe (badanie tomografii komputerowej czy rezonansu magnetycznego głowy), elektroencefalogram (EEG).
Istotne mogą być również badania krwi, jednak kluczowymi są informacje uzyskane od pacjenta i/lub świadków zdarzenia. Przebieg epizodu, doznania odczuwane przez pacjenta, okoliczności wystąpienia, czas trwania oraz sposób zakończenia mogą podpowiedzieć, z jaką patologią mamy do czynienia.
Dlatego wiedza i umiejętnie przeprowadzony wywiad jest podstawowym narzędziem diagnostycznym. W związku z tym kierując się do lekarza, dobrze jest przygotować się na wizytę, wynotować wszystkie obserwacje własne i odczucia towarzyszące zdarzeniu. Każda informacja ma znaczenie i może przyczynić się do postawienia prawidłowej diagnozy.
